Samen met collega-journalist Sanne Bloemink heb ik een serie reportages geschreven over de (chemische) elementen die we nodig hebben voor de economie van de toekomst. Mooie verhalen. Maar er doemt een grote vraag op: gaat de techniek ons echt helpen om de klimaatcrisis en de grondstoffencrisis op te lossen? Een openhartige briefwisseling.
Mijn keuze om clown te worden was een van het hart tegenover het verstand. Vrijheid tegenover zekerheid. Het volgen van de roepstem, ergens diep in mij tegenover de vervulling van de droom van mijn vader.
‘Preek niet over stikstof’, riep de Protestantse kerk op haar website. Ik deed het toch en kwam uit bij wat Spreuken 1 zegt over wat wijsheid is in welke storm of crisis dan ook.
Als het stormt in de wereld, kun je in de verleiding komen om als een gek heel veel te gaan doen. Thomas Merton koos juist voor de weg van stilte. Geestelijk leven is onmogelijk zonder stil te zijn. Met behulp van een mooie biografie van Jim Forest kunnen we meeleven met zijn geestelijke reis.
Drie maanden zonder geld hebben me geleerd dat een andere manier van leven mogelijk is. Maar hoe precies, dat vind ik nog steeds moeilijk. En daarom ga ik maar eens op bezoek bij de franciscanen.
Laatst zat ik met iemand in een restaurant toen ik in mijn ooghoeken iets vreemds zag bewegen. Zie ik dit nu goed? Een robot! Hier? Compleet met schattige oortjes en grote puppy ogen kwam deze serveer robot op me af. Met een glimlachend gezichtje.
Er zijn zo’n 75 christelijke leefgemeenschappen in Nederland, blijkt uit ons onderzoek, stuk voor stuk hoopvolle initiatieven in een tijd waarin de kerk op instorten staat. De helft is relatief nieuw, en bijna allemaal combineren ze gebed met een missie naar buiten toe. Kloosters hebben we nog niet eens meegerekend.
Frits ter Kuile is een van de vele activisten die zich in het Duitse dorpje Lützerath verzetten tegen de komst van een grote bruinkoolmijn. Zaterdag wil de politie de boel leeg hebben. Frits wil “aanwezig zijn, ademen, uien schillen en bidden” samen met oude dametjes die geloven dat het heilloos is om door te gaan met de aarde opeten.
Slenterend door de winkelstraten van Den Haag vroeg ik me af: wie is er nou zot? Ik of de stadsverlaters die in hutjes op de hei wonen? Of deze Fransman die zelfs jaren tussen de reeën sliep?
In Violence legt Ellul wat de strijd van christenen zou moeten zijn in een wereld die zich moet voegen naar de wetten van het geweld.
In zijn boek Violence schudt Ellul ons ongenadig wakker: geweld brengt zijn eigen wetten met zich mee. Deze realiteit moeten we allereerst onder ogen zien, voordat we een standpunt innemen.
De oorlog in de Oekraïne stelt mij als gelovige voor vragen. Wat is een gepaste christelijk reactie op geweld? Is er een andere weg dan simpel voor Oekraïne en tegen Rusland zijn? Ik herlas het verrassend actuele boek ‘Violence’ van Jacques Ellul en deel mijn ontdekkingen in dit drieluik.