Als we naar de verkiezingen van deze week kijken dan kunnen we er natuurlijk niet omheen dat dit de week van de boeren is. Een mooie reden om eens te luisteren naar een wijze boer die al vele decennia zijn gedachten met de wereld deelt. Een boer die ons helpt om door de tegenstelling te breken van boeren (rechtse hobby?) en natuur (linkse hobby?). Deze boer zegt: we hebben meer natuur nodig. En ook meer boeren.

Beste lezer, we praten altijd tegen je, maar we zouden het leuk vinden om eens naar je te luisteren. Daarom deze keer geen artikel, maar een vraag: wat vinden jullie eigenlijk van de Karavaan der Zotten?

Samen met collega-journalist Sanne Bloemink heb ik een serie reportages geschreven over de (chemische) elementen die we nodig hebben voor de economie van de toekomst. Mooie verhalen. Maar er doemt een grote vraag op: gaat de techniek ons echt helpen om de klimaatcrisis en de grondstoffencrisis op te lossen? Een openhartige briefwisseling.

Als het stormt in de wereld, kun je in de verleiding komen om als een gek heel veel te gaan doen. Thomas Merton koos juist voor de weg van stilte. Geestelijk leven is onmogelijk zonder stil te zijn. Met behulp van een mooie biografie van Jim Forest kunnen we meeleven met zijn geestelijke reis.

Frits ter Kuile is een van de vele activisten die zich in het Duitse dorpje Lützerath verzetten tegen de komst van een grote bruinkoolmijn. Zaterdag wil de politie de boel leeg hebben. Frits wil “aanwezig zijn, ademen, uien schillen en bidden” samen met oude dametjes die geloven dat het heilloos is om door te gaan met de aarde opeten.

Een kadootje vandaag: een kerstcolumn uit de New York Times over het christendom in Amerika. Amerika is een land van ketters, zegt Ross Douthat – maar wanneer wordt ketterij een nieuw geloof?

Midden op een drukke huisavond, ons hoofd vol activiteit, kinderen die naar bed moeten, rinkelende kopjes en gespetter van de afwas, roept iemand om stilte. Aandacht… Onze nieuwe Afrikaanse huisgenoot komt voorzichtig naar voren. Schuchter houdt ze een briefje omhoog. Op het briefje staat haar naam. Zelf geschreven.

Er komt tegenwoordig elke week wel een crisis bij. Oekraïnecrisis, energiecrisis, diplomatieke crisis, stikstofcrisis, klimaatcrisis, asielcrisis, kabinetscrisis, en dan hebben we het nog niet eens over de oorlogen en hongersnoden verder weg. We leven in crisistijd. Maar het is een modern fenomeen om de problemen in dit aardse tranendal te zien als ‘crisis’ die je moet oplossen, vertelt geschiedkundige Beatrice de Graaf.

Vorige week schreef Aart een mooi stuk over het belang van wat meer zweverigheid. Een mooi moment om ook iets te delen over de gevaren van zweverigheid. Dat heb ik geleerd van een historicus die alles weet over zweverig denken, complottheoriën en antroposofen in het Derde Rijk.

Waar arm en rijk samenkomen – in de Geest – daar is het rijk van God, zegt de Ugandese bisschop Zac Niringiye. En dat is iets heel anders dan ‘helpen’.

Terwijl ik een handje goedkope pinda’s neem, kijk ik de groep eens rond. Wat een maffe mix mensen zit hier weer bij elkaar. Een Marokkaanse huisvriend vertelt een mop waar hij – zoals gewoonlijk – alleen zelf om moet schaterlachen. Een Amerikaan van 75, die de planten bewatert (zoals elke week) creëert een overstroming op de vensterbank (zoals elke week).