In deze rubriek kijken we naar zotten en zottinnen van vroeger en nu die deel uitmaken van de karavaan. Deze keer: Macrina de Jongere. Zonder deze radicale vrouw waren de stoerste kerkvaders uit de vierde eeuw lang niet zo stoer geweest.
Over geld en economie schrijf ik al langer, maar begin dit jaar besloot ik mezelf in de strijd te werpen en te gaan leven zonder geld, drie maanden lang. Deze keer: de sprong.
We zijn wandelende gedichten. Juist als we vinden van niet. Juist als we stuk zijn.
Waar arm en rijk samenkomen – in de Geest – daar is het rijk van God, zegt de Ugandese bisschop Zac Niringiye. En dat is iets heel anders dan ‘helpen’.
Op de fiets word ik geruisloos ingehaald door een vrouw van dubbel mijn leeftijd. Waarom erger ik me toch zo, vraag ik me af. Waarna ik even flink op de trappers ga staan.
Ontkiemende boompjes in het bos kunnen alleen overleven als ze hulp krijgen van de grote bomen en van de omgevallen stammen, schrijft Paige Copenhaver. Als ecoloog en bossenspecialist in de VS ontdekte ze dat het bos ons heel veel te zeggen heeft over wat gemeenschap betekent.
Terwijl ik een handje goedkope pinda’s neem, kijk ik de groep eens rond. Wat een maffe mix mensen zit hier weer bij elkaar. Een Marokkaanse huisvriend vertelt een mop waar hij – zoals gewoonlijk – alleen zelf om moet schaterlachen. Een Amerikaan van 75, die de planten bewatert (zoals elke week) creëert een overstroming op de vensterbank (zoals elke week).
Over dat God er niet is. En ook wel. Bijvoorbeeld bij een kop koffie met iemand in de straat waar niemand belangstelling voor heeft.
Boer-dichter-schrijver Wendell Berry, het ecologisch geweten van Amerika, pleitte al voor duurzame landbouw voordat het woord bestond. Volgens hem draait een gezonde, duurzame economie uiteindelijk om zorg, aandacht, genegenheid, kortom: liefde. Hard werkende liefde. Om hem te interviewen moet je hem een brief schrijven, want aan computers doet hij niet.
In dit manifest proberen een paar zotten woorden te geven aan hun crisisgevoel en lanceren we een idee: kunnen we een plek creëren waar denkers, dichters en doeners verhalen uitwisselen over wat geloof betekent als de storm opsteekt.
Ik heb een déjà vu. Toen corona nog het grote gevaar was, onze collectieve vijand, zaten we allemaal aan de buis gekluisterd voor apocalyptische beelden uit Italië en de laatste cijfers over dood en verderf. We werden opgeroepen om mee te doen met de grote strijd, waar alle beschikbare middelen voor moesten worden ingezet.
Wat wij schrijven, hebben we niet allemaal zelf bedacht. We staan in een lange traditie van mensen ons inspireren om midden in de crisis te zoeken naar waarheid en vrijheid. Hier vind je vast een aantal links ter verdere inspiratie. Het is de bedoeling dat we op deze site nog veel meer inspiratie gaan verzamelen.