Terwijl ik een handje goedkope pinda’s neem, kijk ik de groep eens rond. Wat een maffe mix mensen zit hier weer bij elkaar. Een Marokkaanse huisvriend vertelt een mop waar hij – zoals gewoonlijk – alleen zelf om moet schaterlachen. Een Amerikaan van 75, die de planten bewatert (zoals elke week) creëert een overstroming op de vensterbank (zoals elke week).
Intussen wordt de afwas gedaan door twee huisgenoten, een Iraanse en een Nederlandse. Ze staan te keten in de keuken. Er zitten er ook een paar op de bank die vakkundig de afwas weten te omzeilen door te doen alsof ze een heel belangrijk gesprek moeten voeren, precies nu.
Kortom, het is weer een onwaarschijnlijke club mensen.
Wat doen die mensen hier in onze woongemeenschap? Wat doe ík hier? ‘Nobel’, vinden sommige mensen, ‘idealistisch van je.’ Nou, ik kan je vertellen, op idealisme of nobelheid kun je niet lang teren. Er is maar één reden dat ik vandaag op de wekelijkse open avond ben, en dat is dat het er leuk is. Ik wil graag bij mijn vrienden zijn. Vanavond gaan we samen film kijken.
Vriendschap is de meest onderschatte kracht in de wereld. Vriendschap verandert de wereld, de stad, de wijk. Als ik rondkijk in onze wijk, naar de mensen van de kerk (en daar omheen) waar we samen mee leven en plannen mee maken, dan zie ik dat er veel wordt georganiseerd, maar de motor waar dat alles op draait is toch vooral vriendschap. Mensen doen dit omdat ze het goed hebben samen. Vriendschap is de basis van alles, en het enige vernieuwende is wellicht dat we bewust een open vriendengroep willen waar ook nieuwe mensen zich thuis voelen.
Dat is echt niet altijd makkelijk. Vriendschap is moeilijk. Vertrouwen is moeilijk. Vooral als je veel hebt meegemaakt in je leven. En ook als goed bent in vriendschap, blijft het ingewikkeld om andere mensen te begrijpen, vooral als ze van ver komen. Het blijft werken. Maar wat er bloeit, bloeit door vriendschap.
Ik denk aan een liedje van De Dijk, een van mijn favoriete bands.
Natuurlijk zijn er oorlogen, misdaden en aanslagen
Is er moord en doodslag, om handel en geld
Maar kijk om je heen
Wij zijn er ook nog
En wij zijn met de meesten!
Met mensen die snappen hoe je als vriend
door de verschillen heen over de grenzen
elkaar recht in de ogen kunt zien.
Wat nu als die vriendschap, die zo moeilijk is, maar ook zo gratis, die kracht die je kunt vermeerderen door te delen, die arme en eenvoudige mensen soms veel beter begrijpen, heel dicht bij de kern komt van wat de liefde is waar Jezus het over heeft?
En nog meer: wat nu als dit ook de kern is van Gods liefde voor ons? Dat God niet van ons houdt als een strenge meester die ons grootmoedig tolereert, ook al zijn we snotjochies, maar als iemand die graag met ons wil zijn, omdat hij dat leuk vindt? Dat zou echt een kracht zijn die de wereld kan veranderen.
Dit artikel is eerder in gewijzigde vorm verschenen in het Nederlands Dagblad.
Frank Mulder is schrijver en publiceert onder andere in weekblad De Groene Amsterdammer. Hij woont in een woongemeenschap in de Utrechtse wijk Overvecht met zijn gezin, samen met mensen uit alle hoeken en gaten van de wereld.