Een gebed, om te bidden aan de dingen die we eigenlijk adoreren.

Midden op een drukke huisavond, ons hoofd vol activiteit, kinderen die naar bed moeten, rinkelende kopjes en gespetter van de afwas, roept iemand om stilte. Aandacht… Onze nieuwe Afrikaanse huisgenoot komt voorzichtig naar voren. Schuchter houdt ze een briefje omhoog. Op het briefje staat haar naam. Zelf geschreven.

Er komt tegenwoordig elke week wel een crisis bij. Oekraïnecrisis, energiecrisis, diplomatieke crisis, stikstofcrisis, klimaatcrisis, asielcrisis, kabinetscrisis, en dan hebben we het nog niet eens over de oorlogen en hongersnoden verder weg. We leven in crisistijd. Maar het is een modern fenomeen om de problemen in dit aardse tranendal te zien als ‘crisis’ die je moet oplossen, vertelt geschiedkundige Beatrice de Graaf.

In deze rubriek kijken we naar zotten en zottinnen van vroeger en nu die deel uitmaken van de karavaan. Deze keer: Sadhu Sundar Singh, een moderne Franciscus, die zijn oude religie achter zich liet om Jezus te volgen. Zonder westers te worden.

Vorige week schreef Aart een mooi stuk over het belang van wat meer zweverigheid. Een mooi moment om ook iets te delen over de gevaren van zweverigheid. Dat heb ik geleerd van een historicus die alles weet over zweverig denken, complottheoriën en antroposofen in het Derde Rijk.

‘Voor wat hoort wat’, leert de wereld ons. ‘Do ut des’. Maar Jezus Christus brak radicaal met dit principe. Wat er overblijft: onvoorwaardelijk geven en ontvangen als basis van het bestaan. Dat was precies wat ik moest leren, drie maanden op de fiets door Nederland, met geen rooie cent op zak.

Er komt spannend nieuws uit Iran, het land waar ik vandaan kom. Heel veel mensen worden opgepakt en […]

Karavaan der Zotten klinkt stoer. Gedurfd. ‘Jesus-like’. Maar daar zit nu net het punt voor mij. Ik ben niet zo stoer. Met mijn ruim zestig jaren kun je rustig stellen dat ik traag op gang kom. En misschien ben ik wel bang.

Ik sta op een kruispunt. Naar rechts wijst het bord voor Etten-Leur, de bestemming van dag twee van mijn experiment om drie maanden zonder geld of telefoon te leven en mensen om me heen te helpen. Ik heb nog niemand geholpen. En ik heb honger.

Waar arm en rijk samenkomen – in de Geest – daar is het rijk van God, zegt de Ugandese bisschop Zac Niringiye. En dat is iets heel anders dan ‘helpen’.

Ontkiemende boompjes in het bos kunnen alleen overleven als ze hulp krijgen van de grote bomen en van de omgevallen stammen, schrijft Paige Copenhaver. Als ecoloog en bossenspecialist in de VS ontdekte ze dat het bos ons heel veel te zeggen heeft over wat gemeenschap betekent.

Terwijl ik een handje goedkope pinda’s neem, kijk ik de groep eens rond. Wat een maffe mix mensen zit hier weer bij elkaar. Een Marokkaanse huisvriend vertelt een mop waar hij – zoals gewoonlijk – alleen zelf om moet schaterlachen. Een Amerikaan van 75, die de planten bewatert (zoals elke week) creëert een overstroming op de vensterbank (zoals elke week).