Misschien vraag je je net als wij wel eens af of er achter deze karavaan alleen maar een website zit, of ook echte mensen. Vorige week werd het bewijs geleverd: bij de lancering van ons papieren magazine in Utrecht doken er meer dan 70 mensen op, en die bewezen daarmee dat er echt een karavaan bestaat.

Ik wil je meenemen naar een merkwaardige plek. Ze is er altijd en toegankelijk voor iedereen. Toch zijn er maar weinig mensen die er vaak komen. De plek is open, maar niet leeg. Op deze open plek staat namelijk altijd een tafel. Een werktafel. En wat ik hier vond was vreugde.

Een vraag van een lezer: moet ik in deze problematische tijd wel kinderen op de wereld zetten? Antwoorden zijn welkom.

Zaterdag 23 december organiseer ik met andere mensen samen een picknick in de Amsterdamse haven, pal aan het spoor dat kolen vervoert naar de Europese ovens. Af en toe zullen we een steentje weghalen van het kolenspoor, voor een monument ter nagedachtenis aan het fossiele tijdperk.
Hoe groter het monument, hoe kleiner het kolenspoor.

We bewegen in rap tempo richting een samenleving waar je permanent online moet zijn. Wie (soms) geen smartphone heeft, staat steeds vaker voor een dichte deur. Ik vind dat het tijd is voor een debat. Wie doet er mee?

Ieder mens heeft iets goddelijks in zich, zegt de Russische Katja Tolstoj, ook al ziet hij of zij er van buiten gewoon uit als een burgerlijke belastingadviseur.

En weer krijg je de vraag in your face: Voor wie ben je? Voor Israël of voor de Palestijnen? Wat vind je van het geweld, van het gruwelijke leed? Mag je zwijgen bij zulk onrecht?

We zijn gemaakt als natuurlijke, wilde wezens, vitaal en verbonden met hun omgeving. Maar zijn we tegenwoordig niet zo ‘beschaafd’ dat we getemde wezens geworden zijn, zonder banden met de natuur om ons heen? Vandaag deel 3 in een zoektocht naar de ongetemde mens: vriendschap met medeschepselen.

Hebben jullie ook wel eens dat je denkt: best leuk, zo’n karavaan, maar wat jammer dat ik deze verhalen op een scherm moet lezen? Dan hebben we goed nieuws: binnenkort rolt de eerste Karavaan der Zotten uit een ouderwetse Riso stencilmachine. Met trots presenteren we hier de voorpagina.

Wat moet je doen als je onder de dreiging leeft van rampen die de natuur kunnen verwoesten, zoals kernwapens of klimaatverandering? Nou, schreef C.S. Lewis in 1948, hetzelfde wat je in de zestiende eeuw had moeten doen, toen Londen bijna jaarlijks door de pest bezocht werd, of in de negende eeuw toen het iedere nacht kon gebeuren dat er een troep Noormannen aankwam en je strot afsneed, of eigenlijk wat je nu al zou moeten doen in een tijdperk van kanker, van ziektes, van luchtaanvallen en spoorwegrampen.

Rockzanger Nick Cave is bekend om zijn donkere teksten. Hij kent de moeiten van het leven als geen ander. Maar moeite is de bron van schoonheid, zegt hij, en daarom kun je als songwriter natuurlijk nóóit ChatGPT gebruiken.

Zelfs in de groene, Belgische wouden waar ik vakantie vier, blijken zotten te wonen die Christus willen volgen. Ik heb de vakantie weer ingeruild voor het hectische stadsleven, maar ze laten me niet meer los.