Een nieuw lied voor een oude aarde, een oud lied voor een nieuwe tijd.

Het komende jaar willen we weer twee kranten drukken. Daar hebben we vijftig kamelen voor nodig, en we dachten aan jou.

We willen jullie van harte uitnodigen voor de eerste zotte tech-weg? maakmiddag op Klooster Nieuw Sion, op 22 februari. Wil je ook creatief met dit thema bezig gaan en wegen verkennen naar een wereld waarin tech ons niet gevangenzet? Dan willen wij je graag leren kennen.

Als er íemand is die oproep van Jezus, ‘weest niet bezorgd’ uitleeft, dan is het mijn vriend Jan Anne Bos wel. Jan Anne leeft van wat de maatschappij weggooit. Elke werkdag – hij doet dit fulltime – fietst hij zo’n zestig kilometer om spullen en eten en statiegeldflessen te redden die – in zijn ogen – onterecht bij het afval zijn gedumpt. Skippen heet dit, oftewel dumpsterdiven. Vandaag fiets ik een ochtendje mee.

Op woensdag 12 februari hebben we met de redactie weer een schrijfavond waar we gaan werken aan onze 3e krant. Iedereen die een verhaal, illustratie of idee wil voorleggen, is welkom.

Wist je dat er in één theelepel gezonde aarde wel honderd tot tienduizend meter lange schimmeldraden zitten? Wat zou het betekenen als het Koninkrijk van God is als de schimmel die ons omringt?

Deze week ben ik op stilteretraite in Engeland, bij de Northumbria Community, een gemeenschap voor nieuwe monastiek. Drie dagen stilte, bidden en luisteren, nadenken over mijn eigen dromen van een klimaatklooster. Maar ik wil naar buiten. Ik wil het groen in, de helling af, naakt in de beek plonzen.

Het is tijd om een oude middeleeuwse gewoonte weer nieuw leven in te blazen: het Narrenfeest. Als je niet kunt lachen om je eigen ideeën, is er iets mis.

Als protest tegen de verwoesting van de planeet, in de vorm van ‘bloedkolen uit Colombia’, gaat een groepje zotte actievoerders regelmatig naar het spoor in Amsterdam waar de kolentreinen rijden. Daar plegen ze ‘ecotage’, door één voor één de steentjes uit het spoor weg te halen. Voor Frits is het een manier om Christus na te volgen.

Move fast and break things, zeggen ze in Silicon Valley. Ik geloof eerder in go slow and repair things. Hoe moeilijk dat ook is als je ziet wat er van de cultuur en de kerk hier in Amerika geworden is.

Rijkdom en relaties konden me geen vervulling geven. Het gat in mijn hart bleef altijd bestaan. Pas toen ik alles kwijt was, en mijn machteloosheid accepteerde, kwam er ruimte voor iets nieuws.

Na een heleboel online verhalen, een paar inspiratiedagen en bovenal twee mooie krantjes willen we verder kijken: wat gaan we doen met de Karavaan der Zotten? Moeten we door?
Wees welkom op 7 november om mee te denken en te doen.