Wij begonnen dit in 2021 voorzichtig, als experimentje, om te zien of we verhalen konden delen die ons inspireren om als gelovige mensen in een donkere wereld te staan. Langzaam dijt het uit en vindt het zijn weg naar lezers die zeggen dat we er niet meer mee mogen stoppen. We hebben intussen een papieren krant gemaakt. Maar wat bindt ons en al onze verhalen nou samen? Een paar elementen:
We zien dat de wereld op grote ecologische en sociale crises afstevent en dat we ons daar niet met een betere techniek of politiek uit kunnen organiseren.
We willen het pad van het geloof kiezen en Christus volgen omdat we daar blijvende hoop ervaren op een nieuwe wereld, hoe irritant en ongemakkelijk dat pad ook vaak is.
We maken een tijdschrift om verhalen te delen van diverse voorbeelden die deze hoop vertalen in vormen en inspiratie.
We worden een tijdelijk verbond van makers en vertellers die als vrienden bij elkaar komen om deze verhalen op papier en lijfelijk met elkaar te delen.
Of zoals iemand het samenvatte: ik zie hier een combinatie van gerichtheid op Christus, radicaliteit, en vrolijkheid. Dat beschouwen we als compliment. (En voor de duidelijkheid: dit is dus niet ‘links’ christelijk zoals we ook wel hebben gehoord.)
Manifest
Onze eerste gesprekken in 2021 gingen over corona en de QR-code. Dat zie je terug in het archief. Het maakte allerlei reacties los en zorgde voor mooie ontmoetingen. Maar het was al snel duidelijk dat het ons niet om corona ging, maar iets anders: we voelen een crisis die veel dieper gaat. Het heeft te maken met techiek en een mechanisch wereldbeeld, en daarom hebben we het hier vaak over denkers zoals Jacques Ellul die daar mooie woorden aan wist te geven.
In het manifest Verwildernis hebben we geprobeerd woorden te geven aan ons idee. En zo werd Karavaan der zotten geboren. Een bonte stoet aan verpleegkundigen, kunstenaars, journalisten, leraren, consultants en ander pluimage deelt hier wat ze tegenkomen in het onderweg zijn.
Er kan nog meer bij. Als je zin hebt om mee te doen ben je van harte welkom.
Enkele zotten
Frank Mulder is schrijver en publiceert onder andere in weekblad De Groene Amsterdammer. Hij woont in een woongemeenschap in de Utrechtse wijk Overvecht met zijn gezin, samen met mensen uit alle hoeken en gaten van de wereld.
Jannes woonde in een tent, maar dat mocht niet van de politie. Hij is journalist en schrijft voor o.a. Follow the Money. Zijn nieuwsgierigheid brengt hem soms in zeven sloten te gelijk.
Jasper studeert aan de Academie voor Psychotherapie, heeft in Amsterdam zijn eigen praktijk en speelt tot zijn spijt geen rugby.
Jeftha onderwijst Machinebouw aan onze hoop voor een betere toekomst, oftewel: is leraar Economie op een middelbare school.
Martine van Wolfswinkel zoekt naar manieren om de domesticatie van de mens weer een beetje om te keren. Ze woonde met haar gezin in Tanzania en Peru en nu weer gewoon in Den Haag, waar ze met haar bedrijf Rewildyourself.nu natuurwandelingen organiseert.
Nanning-Jan is zelfstandig ecoloog voor onderzoek en advies bij allerlei bouw- en sloopprojecten. Daarbij experimenteert hij op zijn hectare ‘land van melk en honing’ met de landbouwwetten van Mozes.
Paul Kingsnorth
De Engelse schrijver en milieuactivist Paul Kingsnorth besloot een tijdje geleden om niet meer de hele tijd te proberen om 'de planeet te redden'. Hij geloofde dat de planeet iets wilde zeggen, en dat hij allereerst moest luisteren. Hij beschreef dat prachtig in zijn boek Bekentenissen van een afvallig milieuactivist. Toen hij ging luisteren, hoorde hij een stem, of beter gezegd: een Stem. Hij liet zich dopen in een Oosters-orthodoxe kerk. Op zijn eigen site The Abbey of Misrule schrijft hij over de machine, die de wereld aan het bouwen is, en hoe we ons daartoe moeten verhouden.
Rik de Droominee woont in Rotterdam als spoken word kunstenaar. Aan de randen van kunst, geloof en bewuster worden vind hij genade en mooie woorden. Hij pleit voor “grace against the machine.”
Shima Sabghi
Shima is missionair werker in Utrecht. Ze komt uit Iran. In haar Atelier Overhoop, in Utrecht, maken vrouwen uit de Overvecht mooie en waardevolle dingen met afgedankte stoffen.
Theo Vreugdenhil is pastor van een interculturele buurtkerk in Nieuwegein. Pionier, dominee of priester mag ook. Daarnaast is hij ondernemer in de installatie van zonnepanelen en heeft hij een sociale coöperatie opgezet, waar hij bedrijfjes start met vluchtelingen.