Waarom moeten we zelf buiten schot blijven als we het leven van ongedocumenteerden mogen ruïneren? Laat ons als kerk ook de gevolgen dragen van de strafbaarstelling van illegaliteit.

Het wordt steeds moeilijker om zonder smartphone de deur uit te gaan. Mogen mensen offline blijven meedoen aan de samenleving?

Terwijl de staatshoofden van het sterkste militaire blok ter wereld elkaar in Den Haag beloofden om nog veel meer wapens te kopen, stond ik bij een klein groepje mensen om een gebed uit te spreken tegen militarisme.

Een paar zotten stuurden ons een uitnodiging die we graag delen: morgen, tijdens de NAVO-top in Den Haag, houden ze een gebedsviering voor bevrijding van de geest van oorlog, in naam van Christus.

Na Pinksteren is niets meer hetzelfde: de kerk is de plek waar alle volken en talen elkaar ontmoeten. Daar heb je wel oefening voor nodig.
‘Papa, ik vond het dansen echt heel leuk vandaag, maar die ene meneer stonk wel heel erg!’

Jezus leert ons om niet terug te vechten als iemand ons kwaad doet. Maar dat is geen excuus om zwak te zijn en slachtoffer te blijven. Jezus biedt juist een uitweg uit het hele verhaal van dader en slachtoffer. En dat is bevrijdend voor vrouwen die worden kleingehouden, zoals in de Iraanse cultuur.

De derde Karavaan der Zotten met als thema Verzet je (niet)! rolt nu van de persen. De eerste honderd zijn intussen klaar om donderdag aan jullie te presenteren, de rest volgt volgende week en kunnen we dan in stapeltjes opsturen aan alle mensen die zich hebben aangemeld als kameel.

Onlangs opende mijn 14-jarige zoon een jongerenrekening bij de ASN, maar wat blijkt: je kunt alleen nog maar bankieren met smartphone. En die heeft hij dus niet. Om heel goede persoonlijke redenen.

Oudere gebruikers kunnen voorlopig nog hun kastje of identifier gebruiken, maar ook dat zijn de banken aan het uitfaseren. Daarom organiseer ik op woensdag 9 april een avondje om na te denken of we hier iets aan kunnen doen.

De lente komt! Vrijdag 14 maart organiseren een paar Catholic Workers een volle maanvuurtje met een wild church viering, in een gekraakt stukje niemandsland, midden in Amsterdam.

Vandaag is het aswoensdag. De start van de vastentijd. Ik was vanochtend helaas te laat om in onze plaatselijke katholieke kerk nog een askruisje te halen. Het was tenslotte mijn uitslaapdag. Toch miste ik het, toen ik eenmaal aan het werk was. Dat jeukende gevoel een dag lang op mijn voorhoofd, en de woorden: ‘Tot stof zijt gij en tot stof zult gij wederkeren’.

Het is wel heel makkelijk om in je comfortabele stoel te filosoferen over de Bergrede. Verzet je niet tegen het kwaad, maar keer de andere wang toe – wat als het Russische leger voor de poorten staat? Wat doe je er dan mee?

Toen mijn vriendin hoorde wat ik wilde stemmen, schrok ze zich een hoedje. Ik moest beloven dat ik eerst één keer in een AZC zou kijken.