Jacques Ellul is een van de inspiratoren van de Karavaan der Zotten. Hij is weliswaar niet meer onder ons, maar door zijn boeken reist hij onmiskenbaar als een soort opa mee met de karavaan. Een profetische opa welteverstaan: vlijmscherp, confronterend, maar altijd hoopvol. 

Ik maakte kennis met Ellul in mijn studententijd. Het was nog in de tijd van de studiebeurzen die zaken mogelijk maakten als lapzwansen, liften naar Berlijn en obscure boeken lezen. Op een goede dag drukte iemand mij een ringband in de hand met een kopie van het nergens meer te verkrijgen boek ‘Subversief Christendom’ van Jacques Ellul. 

Zo ontdekte ik een boek wat met stip mijn top 5 in knalde van ‘Boeken die bij mij de de boel stevig opschudden’. Ik las iemand die met een botte bijl mijn religiositeit ontleedde tot er niets meer overbleef dan de kwetsbare, mysterieuze, hoopvolle en alles veranderende essentie van het evangelie. 

Deze inmiddels beduimelde ringband stond jaren in mijn kast. Af en toe las ik er wat uit en zinderde het weer. Maar om me heen kende ik niemand die dit een zier interesseerde. Tot ik opeens ene Frank Mulder een citaat hoorde voorlezen in de podcast Moderne Profeten. Die kerel moet ik spreken, dacht ik. Een week later zat ik bij hem op de bank in Overhoop. En nog een poosje later was Karavaan der Zotten geboren. 

Zou je wel eens wat meer willen weten over deze Jacques Ellul? Onlangs werd deze zelfde Frank geïnterviewd door voor de Podcast Filosofie. Een prima stoomcursus om eens kennis te maken met de man waarvan gezegd wordt dat hij bijna alles heeft voorzien waar wij op dit moment mee worstelen. En ons wijst op de zotte hoop die er altijd is.