Op oudejaarsavond 1900 kijkt dichter Thomas Hardy om zich heen en ziet tal van redenen tot hopeloosheid. Maar dan is daar opeens een oude lijster ‘die met zijn geestdrift tomeloos de somberte doorbrak.’
Deze beelden zijn van illustrator Julian Peters die in zijn boek Poems to See By deze en andere klassieke gedichten sprekend verbeeld. Ans Bouter vertaalde het gedicht als ‘De schemerende lijster’:
Bij ’t hakhout leunde ik op een hek
De Vorst grijs als een spook
De dag die door de Winterdrek
Haar ogen somber sloot
Verstrikte ranken in de lucht
Als afgebroken snaren
Wie rondgewaard had, was terug
Om zich rond ’t vuur te scharen
’s Lands scherpe trekken tekenden
De Eeuw die dood was af
Zijn crypt de wolkenhemel en
De wind zijn jammerklacht
De cyclus die nieuw leven baart
Verdord, verhard, verstikt
Het leek of elke geest op aard
Inert was net als ik
Opeens klonk zomaar uit het niet
Door bleke twijgjes heen
Uit volle borst een avondlied
Vol vreugde, ongemeen
Een oude lijster, teer en broos
In slordig verenpak
Die met zijn geestdrift tomeloos
De somberte doorbrak
Er was toch weinig reden om
Verheugd, verrukt te zijn
Wie aardse dingen nu bezong
Klonk niet extatisch blij
Had ik mij dan misschien vergist
Zat in zijn vrolijk lied
Een sprankje Hoop waarvan hij wist
En ik tot dan toe niet
Thomas Hardy