Er was eens een bosduif die altijd een goed leven had gehad. Elke dag vond hij wel iets te eten. In de winter was dat natuurlijk moeilijker dan in de zomer, maar ook dan lukte het hem. Zorgen over zijn overleven maakte hij zich in ieder geval niet.
Totdat hij op een dag in gesprek kwam met verre familie van hem, tamme duiven die in een boerderij verderop woonden. Ze vertelden hoe ze altijd vanaf het dak toekeken als de boer zijn oogst binnenhaalde en dat ze dan wisten dan ook zij zeker waren van voedsel. Zij zeiden hoe heerlijk het was om ’s avonds terug naar het hok te vliegen, waar hun eten altijd klaar stond.
Vanaf dat moment veranderde er iets bij de bosduif. Het leek hem ook wel fijn om wat voorraad te verzamelen. Hij at steeds minder op van wat hij vond en verstopte de rest. Maar een veilige plek daarvoor vinden lukte hem niet. Telkens als hij kwam kijken was alles weer weg, zodat hij nog harder ging werken om nieuwe voorraad te verzamelen.
Het vreemde was dat er niets veranderd was aan zijn omstandigheden, hij vond nog steeds iedere dag genoeg om van te leven, maar hij voelde zich totaal anders. Hij moest veel harder werken; door zijn zorgen voor de toekomst verloren zijn veren hun glans, en vloog hij veel minder licht dan voorheen.
Jaloers geworden op zijn tamme familie verzon hij een list: hij vloog naar de boerderij en toen hij de plek ontdekte waar de andere duiven heen vlogen, volgde hij hen naar binnen.
Daar ontdekte de boer hem de volgende dag en maakte hem af – zodat hij bevrijd werd van zijn zorgen over zijn levensonderhoud…
–
Dit verhaal is van de Deense schrijver en psycholoog Soren Kierkegaard, van wie ik – Jasper – een groot bewonderaar ben. Kierkegaard is een meester in het aanwijzen van de ironie in de controledrang van ons ego. Wat wil ons ego? Overleven. Dus gaan we voorraden aanleggen: spaarrekeningen, vaste contracten en andere ‘zekerheden’. En als we dan alles netjes voor elkaar hebben, hebben we alleen nog één klein probleem: we hebben overleefd maar niet geleefd. Leven voor morgen of gisteren bestaat niet. Leven kan alleen vandaag. Geen pakhuis kan ons daarbij helpen. En als we dat zelf niet ontdekken, komt de dood ons dat wel een keer duidelijk maken.
Deze en meer verhalen van Kierkegaard zijn te vinden in Het valt te doen van Geert Jan Blanken.
Ontvang de eerste papieren Karavaan en bestel nu
Eind januari hopen we hem uit de stencilmachine te zien rollen: de eerste papieren versie van de Karavaan der Zotten. Vanaf 1000 bestellingen zijn we uit de opstartkosten. Bestel nu je eigen stapeltje om dit mooie plan mogelijk te maken!
- Tussenstand 9 januari: 866,67 exemplaren besteld, nog 133,33 te gaan!
- Lancering: vrijdagavond 2 februari bij Overhoop in Utrecht. Weet je welkom!
- Vergeet niet om een antwoord in te sturen op de lezersvraag: is het nog wel verantwoord om kinderen op deze problematische wereld te zetten?
- Mocht je zelf nog op het allerlaatst een idee hebben voor een oproep of mededeling in deze bijzondere krant, dan kan je dat tot 8 januari nog sturen naar mailinglist@karavaanderzotten.nl.
